วันศุกร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ย่ำต๊อกไปในย่านศิลปิน...ดูคาร์เฟ่เล็กๆกัน













เช้าวันนั้นที่มองมาร์ต...เป็นวันที่หนาวไม่หนาวเปล่า ยังจะมีฝนพร่ำอีกด้วยนะคะ เอากันเข้าไปให้สาแก่ใจ.....เฮ่อ








ทุกข์ทรมานเพราะเป็นคนไม่ถูกกับอากาศหนาวเท่าไหร่ ที่จริงคืนก่อนหน้านั้นก็มาทานข้าวที่นี่ทีนึงแล้วนะคะ นั่งรถผ่านมูแรงรูจน์ โรงละครชื่อดังและย่านเซ็กซ์ชอปของปารีสซะด้วย..ชื่อว่าย่านปิกาล...คล้ายๆพัฒน์พงศ์บ้านเรา
มาดูระบำวับๆแวมๆได้ที่นี่



ถ้าเดินไม่ไหว ก็ไปหยอดเหรียญ1ยูโร เพื่อนั่งรถกระเช้าได้นะ ถ้าอากาศดีๆเดินก็ดี แต่แมชชีนนี่ใช้ยากมาก งงๆ...เง็งๆ




ที่นี่เป็นเหมือนเนินเขาที่สูงที่สุดรองจากหอไอเฟล เป็นหลังคาของปารีสและที่ตั้งของโบสถ์สำคัญชื่อซาเกรเกอร์ สีขาวตะหง่าน อิทธิพลไบเซนไทน์และศิลปะอิสลาม....อายุอานามราว250กว่าปีนะคะ



ด้านล่างตามตรอกซอดซอยเล็กๆก็มีร้านรวงอยู่เยอะแยะให้เดินชมได้ อย่างร้านนีร้น่ารักดี ขายผ้าสีสันสวยงาม





ประเภท ถูกแสนถูกมาทางนี้





ด้านหลังโบสถ์เป็นสแควร์หรือจตุรัสเล็กๆที่ศิลปินมารวมตัวกัน แม้แต่แวนโก๊ะ ก็เคยมายืนเขียนรูปแถวนี้และแวดล้อมด้วยคาเฟ่เล็กๆที่น่ารัก






ร้านขายเครปก็เยอะนะ


แซนวิชอิ่มๆแมนๆ....เอิ๊กๆ อันยาวตั้งศอกได้มั้งคะ ....ไม่เอาอ่ะ....กิงไม่หมดแหงมๆ




มุมหนึ่งที่เงยขึ้นไปเห็น
















มีพวกอาร์ติสเดินเต็มไปหมด เรียกถามนักท่องเที่ยวว่าวาดรูปไหม









ร้านอาหารจะบอกเมนูและราคาไว้อย่างละเอียด ให้ตัดสินใจก่อนเข้าไปนะที่ดูเอียงๆเพราะเป็นช่วงลงเนิน หน้าหนาวไม่ค่อยมีคนนั่งข้างนอกหรอก










เมนูตามนี้












แล้วเดี๋ยวบล็อกหน้า พาไปเข้าคิวซื้อขนมที่ลาดูเร่กันค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น